recykling

Dziś próbka moich krawieckich zmagań. Pochwaliłam się w opisie, że szyję, owszem, ale robię to tylko dla siebie, bez wykształcenia w tym kierunku. Podpatrując kiedyś mamę, która także szyła jako samouk i przejawiała prawdziwy talent, zrozumiałam, że szycie może być z jednej strony twórczym spojrzeniem na modę, a z drugiej bardzo przyjemnym czasem relaksu. Ja do szycia potrzebuję jeszcze weny, bo bez niej nawet guzika nie chce mi się przyszyć do spodni ;) 

Szyję dość rzadko, zazwyczaj są to ołówkowe spódnice, w których czuję się najlepiej i które zawsze były niezbędne w mojej pracy zawodowej, ze względu na sztywny dress code. Od szycia spódnic wszystko się zaczęło :)

 Najczęściej szyję od podstaw, wykorzystując wzory matematyczne z podręcznika Zofii Rębowskiej, z 1973 roku lub wykorzystuję gotowe wykroje z burdy. Zdecydowanie rzadziej robię przeróbki, bo jednak więcej radości daje mi projektowanie wykroju, wybieranie w sklepie materiału, a na końcu proces tworzenia przy maszynie.

Dziś jednak prezentuję Wam moją ostatnią przeróbkę: sukienka z minionej epoki, znaleziona w domu rodzinnym, jest po kapitalnym remoncie. Stary krój i rozmiar nie zachwycały, ale materiał, a dokładnie jego kolorystyka nie pozwoliły mi o niej zapomnieć ;) To co widzicie na górze, wcześniej było dołem, a dół powstał spontanicznie, z tego co wcześniej było podszewką. Dzięki temu uzyskałam oryginalne łączenie wzorów oraz nowy niekonwencjonalny krój. Ze starej sukienki o długości midi uzyskałam nową zwiewną maxi,w której czuję się bardzo dobrze. Ot taki recykling;)

Pozdrawiam i życzę udanego, słonecznego weekendu :)